Daniël 7,9-10

Ik bleef aanschouwen¹

tot men zetels neerzette

en iemand, oud van dagen, ging zitten;

zijn kleed blank als sneeuw

en zijn hoofdhaar wit als wol.

Zijn zetel bestond uit vuurvlammen

de raderen ervan uit laaiend vuur.

Een rivier van vuur vloeide en stroomde

van voor zijn aangezicht;

duizenden duizendtallen dienden hem

en tienduizenden tienduizendtallen stonden voor zijn aangezicht.²

Het gerechtshof ging zitten

en de boeken werden geopend.

Ik bleef aanschouwen in nachtelijke aanschouwing

en zie,

met de wolken des hemels kwam iemand als een mensenzoon

hij bereikte de oude van dagen

en men deed hem naderden voor diens aangezicht.

Aan hem werd heerschappij, waardigheid en koningschap gegeven

en alle volkeren, natiën en talen eerden hem;

zijn heerschappij is eeuwige heerschappij, die niet vergaat

en zijn koningschap zal niet vernietigd worden.