1 Petrus 1,13-25

 

De eerste perikoop van deze brief is geeïndigd met een ongekende cliffhanger: de gemeente, met vuur beproefd, is de bevrijding der zielen aangekondigd, een aankondiging met heilige geestesadem van dingen waarop zelfs de engelen begeren een blik te mogen slaan. En nu?

13
Daarom: houd —
met de gordel om de heupen van jullie verstand,1, nuchter —
jullie hoop volkomen gericht op de genade
die jullie in het verschijnen van Jezus Christus wordt bewezen,
14
als kinderen van het luisteren
die niet de begeerten volgen van hun vroegere onverstand
15
maar, naar de Heilige die jullie roept,
ook zelf heilig geworden zijn in heel jullie onderlinge omgang,
16
omdat geschreven staat:
Wees heilig, omdat Ik heilig ben.2
17
En als jullie “Vader!” roepen tot hem
die niet naar de persoon oordeelt, maar naar wat ieder doet,3
ga dan in eerbied4
de tijd van jullie bijwonerschap5 met elkaar om,
18
in het besef dat jullie niet met vergankelijke dingen,
niet met goud en zilver zijn losgekocht
uit de ijdele omgang met elkaar6 in de traditie van jullie ouders,
19
maar met het kostbaar bloed als van een lam zonder blaam of smet,
het bloed van Christus,
20
die al voor de grondlegging van de wereld werd voorzien,
maar pas aan het licht kwam aan het einde van de tijd — om jullie,
21
die door hem geloven in God,
die hem heeft gewekt uit de doden
en hem de glorie heeft gegeven
om jullie vertrouwen en jullie hoop te laten uitgaan naar God.
22
Heb elkaar daarom
met zielen die jullie gereinigd hebben met het luisteren naar de waarheid
en met ongespeelde broeder– en zusterliefde recht uit het reine hart,
onbekrompen lief,
23
opnieuw geboren,
niet uit vergankelijk zaad, maar uit onvergankelijk,
door het levende woord God, dat blijft;
24
want:
“alle vlees is als gras,
en al zijn glorie als een veldbloem.
Het gras raakt verdroogd en de bloem knakt,
25
maar wat de Heer heeft gezegd, blijft in eeuwigheid.”
en juist dit, wat Hij heeft gezegd,
is als goede boodschap gebracht aan jullie.
 

Noten

  1. Zoals het volk Israël op het punt van vertrek uit Egypte. De gordel houdt het kleed dicht op het lichaam, zodat het niet in de weg zit bij het lopen.↩︎

  2. Agios, heilig in de betekenis van: aan God gewijd (Liddle en Scott). Hier citeert de schrijver van deze Petrus-brief Leviticus 19:2. En niet zomaar: deze perikoop uit de brief en dit hoofdstuk uit Leviticus rijmen op elkaar. In Leviticus wordt uiteengezet wat dat betekent, heilig zijn.↩︎

  3. Zie Leviticus 19: “Je zult geen corruptie plegen bij het rechtspreken: / de geringe zul je niet bevoordelen / en de aanzienlijke geen gunst bewijzen; / met gerechtigheid zul je rechtspreken over je volksgenoot”. Zo spreekt God recht, lijkt 1 Petrus te stellen.↩︎

  4. ἐν φόβῳ: hier gaat het over de “vreze des Heren”, zoals de Statenvertaling vertaalt. En inderdaad, φόβos betekent angst of vrees. Maar de Septuagint gaat meteen na het citaat hierboven, als volgt verder: ἕκαστος πατέρα αὐτοῦ καὶ μητέρα αὐτοῦ φοβείσθω, καὶ τὰ σάββατά μου φυλάξεσθε. NBV21 vertaalt: “Toon ontzag voor je moeder en je vader, en neem steeds de sabbath in acht.” In de Petrusbrief komt God zelf ons nabij als de vader, die we mogen eren zoals onze eigen vader en moeder, en voor wie Petrus ons uitnodigt ontzag, eerbied te hebben. Hoe groot dat ontzag ook is, angst of vrees lijkt me hier niet op zijn plaats als vertaling.↩︎

  5. παροικίας wou ik maar niet al te vergeestelijkt vertalen. Bijwoner is een maatschappelijke positie: die van inwoners van de polis die geen slaaf zijn maar ook geen stemrecht hebben, omdat ze geen land bezitten, maar wel mee kunnen profiteren van de bloei van handel en handwerk (of daarop vergeefs hebben gehoopt).↩︎

  6. Hoe moet je ἀναστροφῇ vertalen? We kunnen niet terugvallen op de Tenakh, want in de Septuagint komt het woord niet voor. Het is Paulus die het woord heeft gemunt, in zijn brieven komt het voor het eerst voor —- en verder alleen bij Petrus. De Statenvertaling vertaalt het met “wandel”, kort voor “levenswandel”. De NBV kiest voor “leven”, mogelijk omdat wandel iets te bedaagd klinkt. En bedaagd is ἀναστροφῇ niet per se, de eerste keer dat Paulus het woord gebruikt is het voor zijn aandeel in de vervolging van christenen. Overal waar hij het gebruikt, gaat het om menselijke interactie: leven als leven met anderen, vijandig of vriendelijk. Vandaar dat ik heb gekozen voor “onderlinge omgang”. De Vulgata vertaalt ἀναστροφῇ met “conversatio”. Een versatio is een draai, con is met anderen. Het woord is vanuit de Vulgata in bijvoorbeeld het Nederlands terecht gekomen als “conversatie”, een woord dat tot diep in de zeventiende eeuw niet alleen de verbale, maar ook de non-verbale aspecten van de omgang met anderen schijnt te hebben betekend (Etymologisch Woordenboek van het Nederlands).↩︎

Scroll naar boven