1Ik wil maar zeggen:
zolang de erfgenaam een kind¹ is,
verschilt hij niets van een slaaf,
ook al is hij heer van alles;
2maar hij staat onder toezichthouders en zaakwaarnemers,
tot het moment dat tevoren door de vader is bepaald.
3Zo was het ook met ons, toen wij kinderen waren:
we waren onder de wereldelementen² slaaf gemaakt³ .
4Maar toen de volheid⁴ van de tijd gekomen was
heeft de vader zijn zoon uitgezonden,
geworden⁵ uit een vrouw,
geworden⁶ onder het wetsonderricht,
5opdat hij hen⁷ die onder het wetsonderricht zijn zou loskopen⁸ ,
opdat wij de rang van zonen-en-dochters⁹ zouden ontvangen¹⁰ .
6Omdat jullie zonen-en-dochters zijn
heeft God de geest van zijn zoon uitgezonden¹¹ in onze harten¹² ,
schreeuwend: abba! vader!
7Zodat je niet meer slaaf bent¹³ , maar zoon-en-dochter;
en als je zoon-en dochter bent, dan ook erfgenaam –
door God.

Noten

1	de meeste vertalingen hebben ‘onmondig’, maar dat is een onnodige interpretatie
2	NBV ‘machten’
3	NBV ‘onderworpen’ is te weinig bijbels, vgl. Exodus
4	dit woord verduistert de NBV
5	klinkt de traditie van Joh. 1 (vss. 3, 14, 15, 17) door?
6	‘onderworpen’ (NBV) miskent de parallel
7	de NBV maakt er ‘ons’ van
8	NBV: ‘vrij te kopen van de wet’; staat er zo niet
9	zo NB; ‘zoonschap’ vind ik een vreemd archaïsch woord en onnodig sexistisch
10	‘opdat wij zijn kinderen =zouden worden’ (NBV) is te vlak
11	waarom ‘gegeven’ (NBV)?
12	waar zijn de harten in de NBV gebleven?
13	opvallend enkelvoud, ontgaat de NBV